miércoles, 29 de mayo de 2013

MARCOS PIN, guitarrista







«‘Barbanza’ tiene mucho de mí y de mi relación con mi entorno»


El guitarrista y compositor Marcos Pin es de Lugo, pero reside en Barbanza desde hace años. Lugar desde donde interpreta el mundo y alimenta su inspiración. Es algo orgánico. «Barbanza» (Free Code, 2012) es precisamente el título del último disco de este guitarrista, en el que retrata este microcosmos en siete cortes con títulos tan sugerentes como «Bico de mar» o «Noite de sereas». Marcos Pin arriesga y sube un peldaño más en los proyectos del jazz gallego con este inspiradisimo trabajo, para el que se rodea de diez destacados músicos de jazz gallego, casi un big band. Marcos Pin y  su Factor E Reset afronta una agenda apretada esta semana dentro del Ciclo 1906 de Jazz con actuaciones en Ourense, Madrid y Barcelona. La formación será también la encargada de cerrar este festival el 19 de junio en la Praza da Quintana, en Santiago de Compostela.








Supongo que este disco tiene su propia historia, porque un proyecto con diez músicos implicados no nace ni se hace de un día para otro...

Es un proyecto al que le tenía ganas desde hace tiempo. Desde que volví de Holanda, hace unos 10 años.

¿Cómo surgió la idea?
Me gusta componer. Siempre tengo temas, ideas pendientes por desarrollar. Un día, los responsables de la revista cultural Barbantia me pidieron un tema para una celebración de la publicación. Me dejaron carta blanca, podía hacer lo que me apeteciese... Así fue como comencé a componer, arreglar y orquestar los temas de este disco inspirado en Barbanza, en el que seis de los cortes son originales, además de la revisión y reinterpretación del Moment’s Notice de John Coltrane.
¿Cuánto tiempo ha pasado desde ese inicio hasta lograr registralo?
Cerca de dos años. Ten en cuenta que hay mucho trabajo de arreglos y orquestación. Hay cinco vientos, una sección rítmica (piano, guitarra, contrabajo y batería) y un vibráfono. Además, yo sigo una pauta que no me permite apurar mis proyectos; primero compongo, luego arreglo y finalmente orquesto. Son tres procesos muy diferentes.
El disco está siendo bien acogido por crítica y público, a pesar de ir un poco a contracorriente. Con los tiempos que corren mover un trío es complicado, mover una formación de diez músicos tiene que ser toda una odisea...
Bueno, mi ventaja es que los músicos que participan en este proyecto son también amigos, y desde hace muchos años. Todos ellos aportan muchas cosas a este trabajo, nunca restan y existe muy buen ambiente entre nosotros. Esto permite trabajar sin tanta presión. Tanto es así que a nivel personal estoy mucho más contento por esta circunstancia que por la buena acogida que está teniendo el disco. Pero bueno, no deja de sorprenderme también lo bien que están tratando este proyecto .


«Me gusta moverme por sensaciones»
Sobre este aspecto, estás recogiendo muy buenas críticas, no solo en medios de aquí sino también a nivel internacional, con reseñas en las influyentes AllAboutJazz  o Jazztimes.
Sí, la verdad es que todavía no me lo puedo creer. En el caso de AllAboutJazz ha incluido hasta tres reseñas del disco y todas muy positivas.
Curiosamente, como guitarrista te reservas muy poco protagonismo en el disco.
Creo que este disco ya tiene mucho de mí y de mi relación con mi entorno. No quería un disco de guitarra. Compongo, arreglo y orquesto y si aún encima acaparo solos sería muy cargante. Creo que está bien equilibrado así.
Publicas con Free Code, el sello de Paco Charlín. En este caso te pasa como con los músicos, ¿la amistad ha pesado a la hora de elegir discográfica?

Sí, es algo parecido. Con Paco tengo libertad total. Somos amigos. Nos entendemos a la perfección. Todo resulta más cómodo y más sencillo. A mí particularmente me gusta que Paco Charlín apueste por un catálogo gallego en su sello. Creo que si le va bien a uno nos puede ir bien a todos. Me gusta pensar así y moverme por sensaciones y si la gente con la que trabajas y colaboras tiene la misma visión que yo, pues que más se puede pedir.


PRÓXIMOS CONCIERTOS


  • miércoles 29 , 22.00 h. | Café Latino (Ourense) 
  • jueves 30, 22.30 h. | Café Berlín (Madrid) 
  • viernes 31, 20.00-22.00 | Jamboree (Barcelona)



FORMACIÓN

Marcos Pin, guitarra, composición y arreglos
Javier Pereiro, trompeta y fliscorno
José Luis Miranda, trombón y bombardino
Pablo Castaño,  saxo alto y flauta
Xosé Lois Miguélez,  saxo tenor
Toño Otero,  saxo tenor y barítono
Ton Risco, vibráfono
Manolo Gutiérrez, piano
Xacobe Martínez, contrabajo
Max Gómez, batería


Publicado en el Fugas (@fugasvoz)




Comparte esta entrada

votar

1 comentario:

  1. Parabens e os melhores desexos pra un dos músicos galegos que tenho en alta estima e disfruto.
    Valente... Xenerosa proposta nestes tempos de ruindade e cicatería que agardo nao sega contaxiando, amolando e papando o pouco bom que nos queda. AVANTE A TODA VELA, CAPITÁN PIN !! Con esa tripulaçao a travesía vai ser un pracer. Abel

    ResponderEliminar